Προσευχή Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ.

« Δέσποτα , Κύριε του ουρανού καί της γής , βασιλεύ των αιώνων , ευδόκησε να ανοιχθή καί για μένα η θύρα της μετανοίας , ώστε μέ πόνο καρδίας νά προσεύχωμαι σ’ Εσένα τόν μόνο αληθινό Θεό , τόν πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού , το φώς του κόσμου . Δέξου , Πολυεύσπλαγχνε , τή δέησί μου . Μή τήν απορρίψης .

Συγχώρησε κάθε κακό πού έκανα νικημένος από τήν προαίρεσί μου . Ζητώ ανάπαυσι καί δέν τή βρίσκω , γιατί η συνείδησις μέ ελέγχει . Προσδοκώ ειρήνη , αλλά ειρήνη δέν έχω εξ αιτίας του πλήθους των ανομιών μου .

Άκουσε , Κύριε , μιά καρδιά πού Σέ επικαλείται . Μή βλέπης τά κακά μου έργα .

Επίβλεψε στήν ασθένεια της ψυχής μου καί σπεύσε νά μέ θεραπεύσης από τά βαριά μου τραύματα .

Δώσε μου καιρό μετανοίας μέ τό έλεος της φιλανθρωπίας Σου .

Ελευθέρωσέ με από τά πάθη . Μή μέ κρίνης σύμφωνα μέ τή δικαιοσύνη Σου . Μη μου ανταποδώσης κατά τά έργα μου , γιά νά μή χαθώ εντελώς .

Εισάκουσέ με Κύριε , γιατί βρίσκομαι σέ απόγνωσι . Αφού έχασα κάθε ελπίδα καί

σκέψι γιά τή διόρθωσί μου , προσπίπτω στούς οικτιρμούς Σου . Ελέησέ με τόν

ξεπεσμένο καί κατάκριτο γιά τίς αμαρτίες μου . Λυπήσου με , Δέσποτα , γιατί

συνέχομαι από πλήθος ανομιών καί μοιάζω αλυσοδεμένος μ΄ αυτές . Εσύ μόνο

γνωρίζεις νά ελευθερώνης καί νά θεραπεύης .

Γι’ αυτό σέ όλες τίς φοβερές μου αρρώστιες επικαλούμαι μόνο Εσένα , τόν ιατρό

των ασθενούντων , τόν οδηγό των πλανωμένων , τό φώς των εσκοτισμένων , τόν

ελευθερωτή των αιχμαλώτων . Επικαλούμαι Εσένα , πού πάντοτε μακροθυμείς καί

συγκρατείς τήν οργή Σου καί δίνεις στούς αμαρτωλούς καιρό μετανοίας .

Καταύγασε , Δέσποτα , μέ τό φώς του προσώπου Σου εμένα τόν αμαρτωλό , διότι

είσαι ταχύς στό νά ελεής καί βραδύς στό νά τιμωρής . Εσύ ο εύσπλαγχνος άπλωσε

τό χέρι Σου καί ανόρθωσέ με από τήν τάφρο των ανομιών μου . Εσύ δέν

ευχαριστείσαι στήν απώλεια του αμαρτωλού ούτε αποστρέφεις τό πρόσωπό Σου

από τόν προσευχόμενο σ’ Εσένα μέ δάκρυα .

Άκουσε , Κύριε , τή φωνή του δούλου Σου πού Σέ επικαλείται καί φανέρωσε τό

φώς Σου σ’ εμένα τόν στερημένο τό φώς . Δώρισέ μου τή χάρι Σου , γιατί εγώ δέν

έχω άλλη ελπίδα καί ελπίζω πάντοτε μόνο στή δική Σου βοήθεια καί δύναμι .

΄΄Στρέψον , Κύριε , τόν κοπετόν μου εις χαράν εμοί , διάρρηξον τόν σάκκον μου καί

περίζωσόν με ευφροσύνην ΄΄ ( πρβλ. Ψαλμ. κθ’ 12 ) . Ευδόκησε , ώστε νά καταπαύσω

από τά εσπερινά μου έργα καί νά βρώ ορθρινή ανάπαυσι όπως οι εκλεκτοί Σου ,

Κύριε , από τούς οποίους ΄΄ απέδρα οδύνη , λύπη καί στεναγμός ΄΄. Κάνε νά ανοιχθή

γιά μένα η θύρα της βασιλείας Σου , ώστε νά εισέλθω καί νά συγκαταριθμηθώ μέ

τούς ευφραινομένους από τό φώς του προσώπου Σου καί νά κληρονομήσω τήν

αιώνια ζωή » .