Του Πρεσβυτέρου Δημητρίου Λ. Λάμπρου.

…στη μνήμη του παπαμιχάλη…

<< …οἱ ἱερεῖς σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην )..

Παππούλη, στο άκουσμα της γειτονικής καμπάνας, αναφώνησα << Θεός Σχωρέστον >>. Με τον γράφοντα σε συνέδεε όχι μια τυπική γνωριμία λόγω της κοινής Ιεροσύνης αλλά, επειδή και οι δύο εκδιωχθήκαμε για λόγους  πίστεως  και συνείδησης  απ΄ τους μαθητευόμενους περαστικούς που έκαναν κατάληψη στην Εκκλησία του Χριστού νομίζοντας, ότι έχουν δικαιώματα στη << σκηνή της Λατρείας >>! Τούτη η ώρα όμως, τούτη η μελανή στιγμή  δεν είναι για αναψηλάφηση του ηφαιστειακού παρελθόντος. Τούτη η στιγμή στη φυγή σου από τον μάταιο και προσωρινό τούτο κόσμο, η ταπεινή μου σκέψη, ο στεναγμός της καρδιάς μου, η αγάπη μου στο τίμιο Ιερατικό σου πρόσωπο, με σπρώχνει πνοή βιαία, να σημειώσω ταπεινό όφλημα, αντίδωρο αγάπης, για την ανεξίκακη καρδιά σου, την πλατιά σου αγάπη , όπως την έβλεπαν τα δικά μου παιδικά μάτια. Σεβαστέ Γέροντα, Ακούραστε Λευίτη, πάντα θα θυμάμαι το χαμόγελό σου που μοίραζες σε όλους με Αγάπη και καλοσύνη. Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει; Επισκεπτόμενος στο νοσοκομείο σε ρώτησα, τι θες να κάνω για σένα Παπαμιχάλη; Μου απάντησες με απλότητα και διάθεση καρδιάς. Να μνημονεύεις όσους μας αδίκησαν γιατί ο Θεός θα τους φανερώσει την αλήθεια έστω και στην άλλη ζωή? Τα Λόγια σου με συγκλόνισαν. Αυτά τα λόγια θυμήθηκα στο άκουσμα της γειτονικής  πένθιμης  καμπάνας. Δεν θα συνεχίσω άλλο καλέ μου παππούλη.  Ένας κόμπος με εμποδίζει. Ας μην ξεχνάμε όλοι εμείς που παραμένουμε ( έως πότε όμως ) ; ξοπίσω σου, κάθε φορά που φορούσες τα Ιερά Άμφια και ευλογούσες το Άγιο Πετραχήλι έλεγες δυνατά…  «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ ἐκχέων τὴν Χάριν ἐπὶ τοὺς Ἱερεῖς Αὐτοῦ...».,κι εσύ παππούλη την είχες  άφθονη την Χάρη. Η Αγία Κυριακή που διακόνησες με αυταπάρνηση είθε να είναι Μεσίτρια προς τον Κύριο. Έφυγες ανήμερα της Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων αυτής, Αγάπης, Ελπίδας και Πίστεως. Ημέρα της δικής μου επετείου χειροτονίας. Η ζωή σου ήταν Σοφή, με Αγάπη, Ελπίδα και Πίστη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή. Καλή Ανάσταση Αδελφέ και Συλλειτουργέ, Ιερέα των Μυστηρίων του Θεού, Πατέρα Μιχαήλ  Μασούρα, Κανονικέ Ελέω Θεού, Εφημέριε της Αγίας  Κυριακής  Απομέρου  Άρτης. Και να θυμάσαι τούτο Πατέρα,  <<  καὶ οἱ ὅσιοί Του ( του Θεού ),  ἀγαλλιάσονται. >>. Ψαλ. 131-9.

ΥΣ. Όσοι Τρέξουν να ελέγξουν  τον γράφοντα και να δικάσουν τα γραφόμενα ας θυμηθούν  τον Θεό που μιλάει στο βιβλίο των Παροιμιών και λέγει: << Παρ. 10,10, ὁ ἐλέγχων μετὰ παῤῥησίας, εἰρηνοποιεῖ >>. Αμήν.