Παρασκευή 28 Μαΐου 2010



Το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Αγίων Πάντων 30 Μαϊου.

Ευαγγελιστής Ματθαίος,

κεφάλαιο ι΄ στίχοι 32-33, 37-38, ιθ΄27-30.


Κείμενο :


Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς όστις δ΄ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς. Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν η θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος. Τότε αποκριθείς ο Πέτρος είπεν αυτώ· ιδου ημείς αφήκαμεν πάντα και ηκολουθήσαμέν σοι· τι άρα έσται ημίν; ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· αμήν λέγω υμίν ότι υμείς οι ακολουθήσαντές μοι, εν τη παλιγγενεσία, όταν καθίση ο υιός του ανθρώπου επί θρόνου δόξης αυτού, καθίσεσθε και υμείς επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ. και πας ος αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν του ονόματός μου, εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει. Πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι.


Μετάφραση:


«Όποιος ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους ότι ανήκει σ΄ εμένα, θα τον αναγνωρίσω κι εγώ για δικόν μου μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Όποιος όμως με απαρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον απαρνηθώ κι εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου». «Όποιος αγαπάει τον πατέρα του ή τη μάνα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος αγαπάει το γιο του ή τη θυγατέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Επίσης όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δε με ακολουθεί, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Μίλησε τότε ο Πέτρος και του είπε: «Να, εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε. Τι θα γίνει μ΄ εμάς;» Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Σας βεβαιώνω πως εσείς που με ακολουθήσατε, όταν θα καθίσει ο Υιός του Ανθρώπου στο μεγαλόπρεπο θρόνο του, στον καινούριο κόσμο, θα καθίσετε κι εσείς σε δώδεκα θρόνους, για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Κι όποιος άφησε σπίτια ή αδερφούς ή αδερφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια για χάρη μου, θα πάρει εκατό φορές περισσότερα και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Πολλοί θα βρεθούν από πρώτοι τελευταίοι, κι άλλοι από τελευταίοι πρώτοι».


Σχόλια:


ΚΥΡΙΑΚΗ Α’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
(Ματθ. 10, 32-33, 37-38 & 19, 27-30)

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Ο φιλών πατέρα ή μητέρα
υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος»

ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ της θείας αγάπης. Η αγάπη του Θεού μας έφερε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Συνέχει τον κόσμο. Προνοεί και φροντίζει γι΄αυτόν. Κατευθύνει τα πάντα. Η ίδια ανέκφραστη αγάπη έκανε τον Θεό να στείλει στον κόσμο τον Μονογενή Υιό Του για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και να μας χαρίσει εκ νέου τη δυνατότητα, που εξ αιτίας της είχαμε χάσει, να ζήσουμε αιώνια κοντά Του. «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν ημίν», γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «ότι τον υιόν αυτού τον μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι΄αυτού» (Α’ Ιω. 4, 9).
Στην αγάπη του Θεού ανταποκρίνεται ο άνθρωπος με τη δική του αγάπη. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι για ν’ αγαπούμε τον Θεό. Είναι έμφυτος μέσα μας ο πόθος, η δίψα, η αναζήτηση του Θεού. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός μας κι εμείς τα δημιουργήματα Του. Είναι ο Πατέρας μας κι εμείς τα παιδιά Του. Είναι ο Λυτρωτής μας κι εμείς οι λυτρωμένοι με το αίμα της σταυρικής θυσίας του Υιού Του. Το να τον αγαπούμε, λοιπόν, δεν είναι απλώς εντολή Του αλλά βαθιά ανάγκη της υπάρξεως μας, αφού μόνο κοντά στο Θεό ο άνθρωπος μπορεί να γευθεί το πλήρωμα της χαράς, της ειρήνης, της αληθινής ευτυχίας. Έτσι μόνο μπορούμε να κατανοήσουμε την εντολή του Θεού που δόθηκε στην Παλαιά Διαθήκη και επιβεβαιώθηκε από τον Κύριο και στην Καινή Διαθήκη: «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου και εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου» (Μαρκ. 12, 30).
Στην αγάπη, που οφείλουμε να δείχνουμε προς τον Θεό, αναφέρεται ο Κύριος και στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Σε μια εποχή που ο Θεός και η αγάπη Του από πολλούς ανθρώπους έχει απωθηθεί στο περιθώριο της ζωής τους, που οι καρδιές τους έχουν αιχμαλωτιστεί από διάφορες άλλες αγάπες, και η αγάπη του Θεού μέσα μας έχει ψυγεί, ο Κύριος έρχεται να μας υπενθυμίσει τη θέση που πρέπει να κατέχει η αγάπη του στις καρδιές μας και τις πρακτικές συνέπειες της στην καθημερινή ζωή μας.

Ο Χριστός μας ζητά την πρώτη αγάπη

ΤΟ ΠΡΩΤΟ, ΠΟΥ ΖΗΤΑ ο Χριστός από τους μαθητές Του – όχι μόνο τους δώδεκα, αλλά και όλους εκείνους που διαμέσου των αιώνων θα τον πιστέψουν και θα τον ακολουθήσουν -, δεν είναι απλώς η αγάπη αλλά η ΠΡΩΤΗ αγάπη. Να τον αγαπούμε πρώτ’ απ’ όλα και πάνω από όλα. Διεκδικεί την πρώτη θέση στην καρδιά μας. Απόλυτη προτεραιότητα στην ιεράρχηση των συναισθημάτων μας. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής δίνει έναν ορισμό της αγάπης προς τον Θεό, ο οποίος μας βοηθά να κατανοήσουμε τη θέση που πρέπει να έχει στην καρδιά μας: «Αγάπη μεν εστι διάθεσις ψυχής αγαθή, καθ΄ ήν ουδέν των όντων της του Θεού γνώσεως προτιμά».
Η αγάπη του Θεού πρέπει να στέκεται πάνω από την αγάπη οποιουδήποτε πράγματος. Όση αξία κι αν έχει. Όσο πολύτιμο κι αν είναι. Ακόμη να στέκεται ψηλότερα από την αγάπη και οποιουδήποτε προσώπου. Πάνω από την αγάπη του παιδιού για τον πατέρα και τη μάνα του. Πάνω από την αγάπη των γονιών για τα παιδιά τους. Πάνω από την αγάπη των αδελφών, των συζύγων, των φίλων. Κι από την αγάπη προς τον εαυτό μας τον ίδιο πρέπει ν α προηγείται η αγάπη του Θεού.
Αυτό το μέτρο της αληθινής, της πρώτης αγάπης προς τον Θεό μας δίνει η ζωή και η πνευματική πείρα όλων των αγίων, στη μνήμη των οποίων είναι αφιερωμένη η σημερινή Κυριακή. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος την ονομάζει «πνευματική μέθη». Την παρομοιάζει με κρασί που ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου και μακαρίζει εκείνον που θα πιεί από αυτό. «Ήπιαν», προσθέτει, «οι ακόλαστοι κι επανέκτησαν την εντροπή. Οι αμαρτωλοί και λησμόνησαν τους δρόμους της αμαρτίας. οι μέθυσοι κι έγιναν νηστευτές. Οι πλούσιοι κι επιθύμησαν την πτωχεία. Οι φτωχοί και πλούτισαν με την ελπίδα. Οι άρρωστοι κι έγιναν δυνατοί. Οι αγράμματοι κι ανεδείχθησαν σοφοί».

Η αγάπη του Χριστού και η αγάπη των άλλων

ΙΣΩΣ ΤΕΘΕΙ ΤΟ ερώτημα: Ο Χριστός μας ζητά να μην αγαπούμε τους συγγενείς μας, γονείς, παιδιά, αδέλφια, συζύγους ή τους φίλους μας; Ασφαλώς όχι. Ο Κύριος δεν ζητά την αποκλειστικότητα αλλά την προτεραιότητα της αγάπης μας. Όλοι έχουν θέση στην καρδιά μας, μερίδιο στην αγάπη μας. Εκείνο που θέλει να μας πει είναι ότι η πρώτη θέση πρέπει να ανήκει σ’ Εκείνον. Ο Χριστός να είναι ο άξονας, το κέντρο της υπάρξεως μας. Η ζωή μας να μην είναι πραγματοκεντρική, ανθρωποκεντρική ή εγωκεντρική αλλά θεοκεντρική και χριστοκεντρική.
Υπάρχει περίπτωση κατά την οποία ο Χριστός μας ζητά ν’ αρνηθούμε την αγάπη μας προς τους κατά σάρκαν συγγενείς μας; Μία και μοναδική. Πότε; Όταν η αγάπη μας γι’ αυτούς στέκεται εμπόδιο στην αγάπη του Θεού. Όταν μας ζητούν για χάρη τους ν’ αρνηθούμε την πίστη στον Χριστό. Όταν γίνονται η αιτία της απομακρύνσεως μας από το θέλημα του Θεού και την τήρηση των ευαγγελικών εντολών Του. Στην περίπτωση αυτή αναφέρονται τα λόγια του Χριστού: «Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» (Ματθ. 10, 34-36).

Πότε αγαπούμε αληθινά τον Χριστό

Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ προς τον Θεό δεν πρέπει να είναι υπόθεση θεωρητική μόνο. Είμαστε άξιοι του Χριστού, τον αγαπούμε ειλικρινά, όταν η αγάπη μας αυτή εκφράζεται και στη ζωή μας. Όταν την επιβεβαιώνουν τα έργα μας. Μας το υπογραμμίζει ο ίδιος ο Κύριος: «Και ός ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ εστι μου άξιος». Αν αγαπούμε αληθινά τον Κύριο μας, οφείλουμε να αναλάβουμε στους ώμους μας το σταυρό μας. Να δείξουμε αυταπάρνηση. Να είμαστε έτοιμοι ακόμη και να θυσιαστούμε για την αγάπη Του. Ο σταυρός είναι το σύμβολο της θυσίας. Η έκφραση της πιο γνήσιας και αληθινής αγάπης. Ο σταυρός είναι ακόμη ο δρόμος του προσωπικού χρέους. Η ίδια η χριστιανική ζωή. Η τήρηση του νόμου του Θεού. Μας το επεσήμανε ο Κύριος λίγο πριν από το Πάθος Του: «Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε…Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστιν ο αγαπών με…» (Ιω. 14, 15, 21).
Ως έκφραση αληθινής αγάπης ο Χριστός υποδεικνύει και κάτι άλλο: Να τον ακολουθήσουμε. Με πίστη και αφοσίωση. Να βαδίσουμε πάνω στα δικά Του ίχνη. Είναι ο αρχηγός κι εμείς οι πιστοί στρατιώτες Του. Είναι ο διδάσκαλος κι εμείς οι αφοσιωμένοι μαθητές Του. Είναι η κεφαλή κι εμείς τα ζωντανά μέλη του σώματος Του. Είναι ο κανών και το υπόδειγμα, που οφείλουμε να αντιγράψουμε και να μιμηθούμε. «Ο Χριστός», γράφει ο απόστολος Πέτρος, «έπαθε για χάρη σας και σας άφησε παράδειγμα για να ακολουθήσετε τα ίχνη Του» (Α’ Πετρ. 2, 21).

Το δράμα ενός ανέραστου χριστιανισμού

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ έχουμε περισσότερο ανάγκη, αυτό που απουσιάζει έκδηλα από τις καρδιές μας είναι η αγάπη του Θεού. Ο έρωτας του Χριστού που θα πρέπει να πυρπολεί την ύπαρξη μας. Ο χριστιανισμός μας έγινε μεταφυσική, ηθική, κοινωνική φιλοσοφία, φιλανθρωπία και καλά έργα και κινδυνεύει να παύσει να είναι αγάπη, αγαπητική σχέση και ερωτική κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Ζούμε, όπως σωστά παρατηρήθηκε, το δράμα ενός ανέραστου χριστιανισμού.
Ανάγκη, λοιπόν, να αποκτήσουμε αυτή την αγάπη. Να την θερμάνουμε, αν έχει κρυώσει. Και να την αυξήσουμε, αν έχει λιγοστέψει. Ο Χριστός να γίνει η ΠΡΩΤΗ μας αγάπη. Ο άξονας και το κέντρο της ζωής μας. Ο μεγάλος ένοικος στο θρόνο της καρδιάς μας.
Ευτυχείς οι άνθρωποι που φλέγονται από την αγάπη του Θεού. Συνέλαβαν το αληθινό νόημα της ζωής. Βρήκαν τον πολύτιμο μαργαρίτη. Ενώθηκαν ήδη από τον κόσμο αυτό με τον Ιησού Χριστό. «Μακάριος», διδάσκει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, «όστις τοιούτον προς Θεόν εκτήσατο έρωτα, οίον μανικός εραστής προς την εαυτού ερωμένην κέκτηται».
Αυτή τη θερμή και γνήσια αγάπη προς τον Κύριο μας είθε όλοι ν’ αποκτήσουμε. Αμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: